Door Nico & Marijke
Van Zamyn-Üüd naar Saynshand.
’s Ochtends ontbeten op de kamer van Trudy & Dirk. Het restaurant van het hotel was namelijk in renovatie. Na het ontbijt ging Dirk verder met onderhoud aan de T-Ford. Hij kreeg een band niet goed op spanning, hij kreeg er geen lucht in. Een nieuwe band ging eromheen.
Het zand van de voorruit van de landrover werd ondertussen er afgewassen, nadat er twee dagen een zandstorm heeft gewoed. De landrover werd gevuld met onze bagage. Iedereen, zelfs een medewerker van het hotel, hielp mee alles naar beneden te sjouwen vanaf de vierde verdieping. De activiteiten rondom de beide auto’s gaf veel bekijks. Iedereen wilde met de T-Ford op de foto. Toen alles was ingepakt en de T-Ford zijn onderhoud had gekregen, begonnen we met het “stickermoment”. Onze namen werden zorgvuldig door Dirk op de Landrover geplakt, nadat we een mooi plekje hadden uitgezocht. Stickers van 2 sponsoren werden er ook op vastgeplakt. Het “sleutelmoment” werd ook officieel uitgevoerd. We kregen van Dirk de sleutels van de Landrover uitgereikt. Allemaal foto- en filmmomentjes.
En toen was het moment daar gekomen, dat de karavaan kon vertrekken. Buiten de hekken van het parkeerterrein wachtten we op elkaar. Een politieauto stopte voor ons en een vijftal agenten sprong uit de auto en rende naar ons toe. Tot mijn verwondering en verbazing wilden ze allemaal op de foto met de T-Ford.
Tijdens de rit hadden we ook veel bekijks.
De weg naar Saynshand slingerde door de Gobiwoestijn. Gobi betekent “heel groot en droog”. En dat was inderdaad zo. Tot aan de einder strekt zich het woestijnlandschap uit: bijzonder mooi en intrigerend. Dan weer vlak, dan weer zandduinen en heuvels. De woestijn is afwisselender dan ik dacht. Onderweg zagen we verschillende diersoorten: zwarte wouwen, kuddes van runderen, kamelen, paarden, schapen, Mongoolse gazellen. Zelfs een groepje iepenbomen (Elm trees) mocht niet ontbreken aan het landschap. Bij één van de pauzes stopten we bij een tweetal gers, waarbij een kameel met twee jongen stond.
Rond 17.00u kwamen we aan in Saynshand. De T-Ford ging onder een groen afdekdoek. De landrover werd dusdanig afgesloten dat het alarm ’s nachts niet meer zou afgaan. Genietend van onze maaltijd bespraken we de vele nieuwe indrukken van vandaag.