Door Marijke en Trudy

Rijden over de steppe van Mongolië

We vertrekken uit Baruun-urt, nemen afscheid van de kinderen en het team van ons project. We worden gebracht naar een prachtige plek aan de rand van de stad met standbeelden. Er wordt ons ook nog eten nagebracht, dus vandaag hebben we een lekkere lunch onderweg.

Hartverwarmende dagen hebben we hier gehad.

Na het afscheid reden we de verlatenheid weer in. Er reed een witte auto voor ons uit en

reed ons tempo. Wel opvallend. Na 40 kilometer moesten we afslaan bij een echte wegwijzer. Daar bleek de man in de witte auto een medewerker van het project te zijn en die ging deze richting op om naar zijn gezin te gaan. Hij reed samen met ons op. Hierdoor hoefden wij de weg niet op te zoeken. We zien veel paarden, het groen dat een beetje opkomt en komen urenlang niemand tegen. Tot aan de einder, om ons heen, zover reikte het verlaten landschap. Bij een prachtige Ovo leggen we een steen en lopen er drie keer omheen. Zo hoort dat. We mogen hier een Boeddhistische tempel in. Mooi en kleurrijk.

Tijdens ons bezoek aan deze tempel kreeg Oko een uitnodiging om bij een kindergarten te komen slapen in Tuvshinshiree. Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen met milktea en dumplings. De matjes lagen voor ons al uitgerold in het speellokaal.

Na een warme nacht en heerlijk ontbijt van vers brood met boter en jam vertrokken we. We werden weer weggebracht naar de juiste weg en uitgezwaaid en vooral uitgenodigd om nog eens te komen. Het wordt rotsachtiger en we genoten van de eindeloze vergezichten. We kwamen vandaag maar één auto tegen: een brandweerauto met het zwaailicht aan.

Bij een waterplaats staan veel paarden te wachten. We willen de bakken vullen maar er zijn geen emmers en de pomp krijgen we niet aan de praat. Jammer hoor.

De T-Ford en Dirk zijn een gouden team. Alle gaten en bulten omzeilend komen we Mongolië door.

Marijke zei: Kijk eens omhoog. Wolken in de vorm van een ger.

We zoeken een slaapplek, zetten de tenten op tijdens harde wind en toen ze eindelijk stonden ging de wind liggen.

De maan was prachtig en we hebben speciale foto’s gemaakt.

De volgende dag reden we richting Bor-Undur waar we naar een winkel gingen vlak bij een school die net uitging. Alle kinderen bestormden de T-Ford, heel enthousiast, vriendelijk en beleefd. Water moesten we halen bij een waterplaats, waar we een mooie vrouw ontmoetten. We hoefden het water niet zelf te betalen. Er was daar een man die ons op youtube had gezien en vond onze reis prachtig. Hij trakteerde op het water.

Bij een rotsformatie stopten we voor een fotosessie.

Daarna verdwaalden we een beetje door de vele off-road wegen, die het steppe-landschap doorkruisten. We kwamen bij een soort rivier waar we doorheen moesten. Marijke springt uit de LandRover om ons te filmen maar moest toen ook het water over. De man van de Ger die daar stond haalde haar op met zijn motorfiets. Hij bracht ons naar de goede weg. Toen we naar bed gingen, was de volle maan mooi rood.