Door Trudy en Marijke

Extra avontuur binnen onze avontuurlijke reis.

Tijdens de ochtendcontrole van de T-Ford ontdekt Dirk de vin het niet meer doet. De bedrading is verrot. Hij haalt de hele vin van de radiator af.

We gaan richting Barnaul, zien de skyline aan de brede rivier, de Ob.

Tijdens een koffiestop komt een man aanfietsen. Hij spreekt geen Engels en om elkaar te begrijpen, belt hij zijn Engelssprekende vriend. Na een gezellig gesprek geeft de man zijn pet aan Dirk. En wenst ons een goede reis.

We rijden over een grote weg. Grote vrachtwagens halen ons in en komen ons tegemoet. Het waait heel hard, maar Dirk houdt zijn stuur goed vast. We gaan als een speer.

Opeens pluf..pluf.. en de T-Ford slaat af. De tank is helemaal leeg. We hadden een kolk in de tank, zei Dirk.

Marijke is klaar met foto’s maken en wacht totdat we weer vertrekken.

Er komt een donkere wolk aan en de hemel breekt open. Gelukkig staan we net bij een tankstation. We schuilen hier onder het genot van een kopje koffie.

We rijden verder en het landschap wordt steeds vlakker. Er bloeit koolzaad.

Onderweg worden we ingehaald door motorrijders. Later staan ze langs de kant van de weg foto’s van ons te maken. Daarna halen ze ons weer in.

Als we aan de rand van de stad Rubtsovsk zijn zien we ze weer. We vragen ze of ze een hotel weten in deze stad. Ze rijden ons voor naar het hotel.

We zijn blij met de plek en we krijgen hun telefoonnummer voor het geval we hulp nodig mochten hebben. We installeren ons in de kamers en gaan uit eten.

Bij terugkomst worden we het hotel uitgestuurd. We moeten direct vertrekken, want volgens de eigenaresse waren we illegaal de grens gepasseerd. Daar staan we dan midden in de nacht in een vreemde stad. Wat te doen???

Dirk belde de motorrijders, die ons te hulp schoten. Ze brachten ons eerst naar een beveiligde parkeerplaats voor de auto’s en daarna regelden ze taxi’s om ons naar het appartement van één van de motorrijders te brengen. Daar konden we met zijn vieren slapen. Wat een fijne hulp!!

Na een korte en onrustige nacht bellen we om 6 uur Dimitri. Hij haalt ons op. We zitten met z’n vieren klem op de achterbank van de auto, maar dat vinden we niet erg. Als we maar weer bij de auto’s zijn. Die staan nog keurig te slapen op het parkeerterrein. Snel gestart en Dimitri brengt ons weer naar de plek waar hij ons gisteren ontmoet heeft. We nemen afscheid en kunnen hem haast niet genoeg bedanken voor zijn hulp.

Even verderop stoppen we. De T-Ford heeft zijn controle en verzorging nodig en we pakken onze papieren die we nodig hebben voor de grensovergang.

Onderweg naar de grens worden we nog aangehouden door de politie. Ze wilden een foto maken. Dat mag altijd.

Bij de grens staat een rij vrachtauto’s te wachten. Een chauffeur, hij heet Yaroslav vertelt aan Marijke dat hij ons wil helpen. Alle vrachtwagenchauffeurs laten ons voor bij de douane.

Het is wel spannend na afgelopen nacht. We zijn met goede papieren, paspoort en visum het land ingekomen, maar kunnen we er nu weer uit?

Ja! Het gaat allemaal goed. We mogen het land uit. De slagboom gaat open.

Vlakbij is het hek van Kazachstan en daar vinden ze het goed dat we het land ingaan. Dirk moet wel het originele kentekenbewijs van de T-Ford laten zien. Dat zocht hij op en de douane begreep nu wel dat Dirk daar erg zuinig op is. Het is al zo oud.

Verzekering voor de auto’s kunnen we in een hokje afsluiten en betalen. Gelukkig in roebels want we hebben nog geen Kazachstans geld.

We rijden het land in en…… de weg is hopeloos slecht maar de natuur is mooi.

Bij een café stoppen we en daar is ook Yaroslav. Wij bestellen koffie met cake en we krijgen koffie met heerlijk warm brood en chocoladetaart. Hij zegt: For free! Wat hebben wij weer geluk. Hij geeft zijn telefoonnummer, want hij woont in Almati. Misschien kunnen we hem daar weer ontmoeten.

Onderweg op een berg zien we ’s middags dat er sjaslics gebakken worden. Dat ruikt zo lekker dus stoppen we om er een te proeven.

In Semey zoeken we een hotel. Een jongeman brengt ons. Het is een luxe hotel, maar we zijn moe na deze extra avontuurlijke dagen.