28 juli – dag 37

Zaterdag 28 juli

Vandaag staat de langste rit ( 230 km) in Egypte door de Sinaï woestijn op het programma.
We zijn al om 6.15 vertrokken en staan helaas om 7.00 uur al weer stil bij een checkpoint. We moeten wachten op begeleiding, omdat er problemen in dit deel van de Sinaï zijn en ze bang zijn dat ons en de auto’s iets overkomt. Anderen mogen gewoon verder rijden.

onbijt bij checkpoint

Dus eten we maar ons ontbijt , wat we keurig in dozen meegekregen hebben, op en wachten.
Omdat we toch weer berg op en berg af moeten, wordt voor het eerst de triangel te voorschijn gehaald,
zodat de landrover de T-Ford kan trekken en we wat sneller op kunnen schieten.

om sneller te gaan aan de triangel

We hadden beter nog 2 uur langer kunnen slapen, want we vertrekken pas om 8.45 uur. Daar gaat onze tijdwinst.

de bewaking scherp en attent voorop

De bewaking rijdt voorop en achter ons rijdt er een gepantserde bestelbus mee. De eerste 10 kilometer is nog berg op en neer,
daarna wordt het vlakker en is het een wat lange, rechte, saaie weg met grote zandvlaktes

Sinai woestijn

Onderweg zijn er diverse checkpoints, waar vaak soldaten met geladen geweren staan. Een rare voor ons onbekende sfeer.
Bij elk checkpoint neemt een andere groep de bewaking over, omdat elke groep een beperkt gebied onder controle heeft.
De landrover met de sleur T-Ford rijden met een gangetje van 50- 60 kilometer over de weg. Het gaat prima.
Voor Dirk en Trudy is het een aparte ervaring. Ze hoeven niets te doen en zitten zo wel dicht op de landrover en vangen
erg veel wind en moeten hun ogen en oren tegen het lawaai bedekken.

ingepakt tegen de wind

We tanken heel goedkoop diesel bij een militair tankstation voor 1.100 egyptische ponden per liter ( 0,15 euro per liter)

De weg blijkt langer te zijn, niet 230, maar 320 kilometer en we zijn na een lange dag pas om 16.30 uur aan.
Dirk wilt de klepspeling even controleren en hij hoort ook een raar tikje bij de motor.De hele avond ligt hij onder de T-Ford te sleutelen.
De klepspeling is in orde, maar op zoek naar het motortikje, ontdekt Dirk dat er stukjes van de krukaslager los liggen.
Dit kan hij hier niet zelf maken, wat een domper.
Er zijn nu 2 opties:
stoppen of doorgaan tot het niet langer kan. Op zich schijnt er geen gevaar voor andere beschadigingen te zijn,
dus wordt er besloten gewoon door te gaan en bij heftige stukken de T-Ford te sparen door te triangelen.

uitzicht vanaf het balkon Ras Sudr

Ben en Joke