Verslag 25 september
Door Marjolein

Quellón – Chaitèn

boat art

Vanmorgen met de Don Baldon , een ouwe roestbak uit 1995 uit Griekenland, vertrokken.
4 uur ‘s morgens stonden we er al en kwart over 5 waren we eindelijk  de boot op.

on the ferry

cars secured

Meestal moet je achteruit rijdend de boot op, maar we mochten binnen in het schip draaien. Na 5 uur varen waren we in Chaitèn.

off the ferry in Chaiten

Chaitèn is in 2008 bedolven onder een lava stroom. Hier zijn we eerst gaan ontbijten, pinnen, inkopen en tanken. We weten niet wat ons te wachten staat. Het eerste stuk ging prachtig door de bergen, mooie weg. We zouden naar Porto Cardenas gaan, maar alles dicht. De weg is intussen gravel geworden en 30 km p.uur is de max.Volgend stadje misschien? Ondertussen regent het pijpenstelen. Arme Dirk, Arnaud en Watson! In de jeep draaien wij de Cats en het is er warm. Dan blijkt dat alle dorpen op de kaart uit 1 huis bestaan en dicht zijn, het werd steeds later en dan gaat het sneeuwen! Opeens een sneeuwschuiver??

rudolf the red nose reindeer

Watson looking for shelter

landrover in the snow

Het doel La Junta was nog 70 km verder.  Dan duikt Villa Santa Lucia op, alles vol. We blijven proberen, dan komen we bij een dame die wel verhuurd aan arbeiders. Bijna met onze voet tussen de deur mochten we binnen en blijven slapen, hadden we schapenbout te eten en ‘s morgens warme broodjes met pruimenjam.

our stay in Santa Lucia

We moesten wel op zolder slapen, mucho frio!. We nemen hartelijk afscheid en gaan onderweg naar La Junta, met een gemiddelde snelheid van 30 km per uur.

Verslag 24 september
Door Angela

houses Castro 

Ancud – Quellón
Vroeg opgestaan, ontbeten, en de rituelen die bij het afscheid horen van het SOS kinderdorp gedaan (klompjes uit Edam gegeven). We gaan on the move to Quellon om morgenvroeg de boot te nemen naar Chaitén.

goodbye from SOS childrens village Ancud

Onderweg veel weilanden, koeien en huisjes, hielden we een koffiestop en werden uitgenodigd binnen te komen bij een lieve vrouw in een klein huisje. Het is niet voor te stellen hoe ze hier wonen in de kou. Golfplaten dakjes en wat plaatwerk voor het huisje en 1 houtkachel. Het is echt armoedig. Maar gastvrij was deze jonge vrouw zonder boventanden wel.

coffee stop

Via Castro (waar de Nederlanders flink hebben huisgehouden in 1600), waar we prachtige plaatjes schieten van een kleurrijke huisjes op palen, komen we aan in Quellon.

houses on stilts Castro

Castro

streets of Castro

view Castro

Iedereen wil weer op de foto met Watson. We zoeken een hotelletje aan de haven maar we dachten dat de vrouw zei dat er geen plaats was en vonden het niet zo gezellig daar. Ook moest Watson buiten geparkeerd blijven aan een drukke weg.

boats in Quellón

Toen op onderzoek uit waar de ferry vandaan vaart want daar zou ook een hotel zijn. Uiteindelijk vinden we de ferry waar de carabineros ons opwacht en ons escorte geeft naar een luxe hotel. Helaas was het volgeboek (geen kip of auto te zien in het enorme hotel maar toch vol). De politie bracht ons naar het hotel waar we eerder waren en daar uiteindelijk geslapen. Vroeg erin want om 03.00 uur staat de wekker.

harbour Quellón

Verslag 23 september
Door Angela

Puerto Montt – Ancud (Chiloé)

We staan vroeg op en de kachel brandt al. Onze eerste echte reisdag. Het is het best spannend allemaal. We weten niet precies wat ons te wachten staat. Bovendien moet ik nog het vertrouwen krijgen in de Landrover en het besturen ervan. Hoe gaat het met een zwaar beladen auto een stijle helling op rijden, wat komen we tegen. Kortom een echt avontuur voor ons, team 5.
De tassen worden op het dak geladen, een bak met warme koffie en water en iets te snacken op de achterbank. De mannen in Watson willen graag snaai maar dat hebben we niet. De stad uit rijden wij voorop met de Garmin maar dan neemt Watson de leiding. Een nieuwe snelweg leidt ons naar Pargua waar we zo de pont op kunnen rijden die ons naar Chiloe brengt.

ferry to Chiloé

on the ferry

Dirk, Marjolein en Angela

Er staat een stevige bries maar de pont geef geen krimp. Watson heeft veel bekijks op de pont en iedereen wil met hem op de foto. Een prachtige rit naar Ancud volgt over het eiland, waar je je dan weer in Engeland, dan weer op Bonaire en dan weer op IJsland waant.

view of Chiloé

view of Chiloé 1

We zijn te gast in een SOS kinderdorp. Na kriskras het dorp door te zijn gereden en waar ik mijn eerste hellingproef op een onverharde weg in de lage gearing omhoog ga, komen we uiteindelijk bij het dorp aan. Het ligt aan de rand van Ancud en armoede beneden langs de wegen is goed te zien.

fishing ships in Ancud

arriving in Ancud

Overal, echt overal zijn honden en bij ieder miniwinkeltje kun je een handje of zakje hondenvoer kopen. Zelfs bij de bakker. We hebben al een vriendje die met ons meeloopt het dorp op nadat we wat boodschapjes hebben gedaan. Natuurlijk hebben we brokken gekocht die hij rustig opeet. Hij heeft prachtige lichtgele ogen.
In het SOS dorp wonen 43 kinderen in de leeftijd van 4-17 jaar. Ze wonen verdeeld over 7 huizen. De overige 5 huizen staan leeg. Een goed teken. In de jaren 90 woonden hier nog 75 kinderen. De directeur van het dorp is helaas niet aanwezig en de overigen spreken alleen Spaans.  ’s Avonds lopen we door de armoede naar het centrum waar we een lekker biertje drinken en een lekkere maaltijd eten. Hoewel je overal groente en fruit kan kopen, zit dat niet bij het eten. Vlees of vis met rijst of patat. Het was heerlijk! We wandelen terug en duiken tevreden ons mandje in.

Verslag 22 september
Verslag door Angela

’s Morgens is Marjolein vaak het eerst op om de kachel aan te steken. Dat doet ze eigenlijk alle dagen dat we in Puerto Montt vertoeven.

Marjolein, our fire maker

Alles staat in het teken van het vinden van de rugzak van Arnaud. We willen nu toch wel weg.
We rijden om 10.00 uur naar het vliegveld en tot onze verbazing weten ze bij Sky airlines van de tas. Het bellen en mailen met track en trace en KLM had Arnaud niet hoeven doen. Gewoon naar het vliegveld gaan om daar te informeren, een goeie tip van Marjolein.

on our way to the airport, searching for the backpack

Als het goed is komt hij om 13.45 uur aan. Voor de zekerheid blijven we 2,5 uur wachten want je weet maar nooit of hij toch weer door of teruggestuurd wordt.
Na een paar koppen koffie gaan we naar beneden en posteren ons voor de balie. Nog 3 kwartier dan is hij er, zegt de steward. En het klopt. Eindelijk is de rugzak terecht. Maar als we er niet waren geweest, was hij zeker weer naar Santiago gestuurd. Zo bleek uit de track en trace toen we later thuis kwamen en eens gingen kijken waar hij nu zou moeten zijn.
Er zaten belangrijke spullen in voor Watson,  een reserve dynamo en speciaal uitgegloeid borgdraad. Alles zit er gelukkig nog in.

at last Arnauds backpack is found

We zijn erg blij en kunnen onze tassen gaan pakken en op weg naar Chiloé, onze eerste stop.  We drinken er een paar op, koken een gezonde maaltijd en duiken vroeg ons mandje in.

Verslag van 21 september
Verslag door Angela 

De eerste Lentedag in Chili.
Waiting, waiting, waiting, waiting. Waiting for the backpack of Arnaud die nog steeds niet is gearriveerd en ergens tussen Panama en Puerto Montt. Track&Trace werkt in dit geval niet helemaal of eigenlijk helemaal niet.
Dus nog maar afwachten. Dirk werkt aan de T-ford, die nu officieel Watson heet, maar doordat het steeds regent (zeil erop, zeil eraf) schiet het niet op.

Dirk is working on the Model T, Watson

We gaan oefenen in het rijden in de landrover, hoge gearing, lage gearing, wanneer moet je die wel en wanneer niet gebruiken, hoeveel toeren moet je maken om te schakelen, hoe snel moet je schakelen, noem maar op.
Op naar Puerto Varas waar we zijn gestrand in een restaurant. Heerlijke wijn gedronken en vissoep gegeten. Het plan om naar de zoutpannen te gaan en naar de vulkaan liep daardoor lichtelijk in duigen dus zijn we daarna huiswaarts gegaan.

fish soup

fresh air after the soup

boathouse in Puerto Varas

Verslag 20 september
Report by Angela

Vanmorgen nemen we afscheid van team 4, Steef en Greetje en Trudy gaat 3 weken naar huis. Om 08.00 worden ze opgehaald door Victor, de heer des huizes die ze naar het vliegveld brengt.

saying good bye of Trudy, Steef and Greetje

Daarna is het even vreemd stil in huis. Dirk moet zich even resetten omdat Trudy weg is.
We krijgen les op de computer hoe we verslagen moeten maken en foto’s moeten uploaden.

computer lessons

Marjolein en mij wordt gevraagd de komende routes te verkennen (op kaart en computer)  en te ontdekken wat er te zien is onderweg. We gaan in ieder geval naar Chiloé om in Ancud een SOS kinderdorp te bezoeken. Verder kijken we wanneer de ferry van Quellon naar Chaitèn gaat. Die gaat donderdag pas. De baggage van Arnaud is nog steeds niet gearriveerd.
Op een droog moment van de dag kunnen we de stickers op de auto gaan plakken en vindt de sleuteloverdracht plaats. Een bijzonder moment voor ons. We proosten met een wijntje.

welcome to team 5 Arnaud 

Team 5 on the hood 

there we are 

key exchange

Verslag 18 & 19 september
Report by Angela

Na een reis van bijna 30 uur, dankzij de staking van Air France, zijn we (Marjolein en ik)  dan eindelijk aangekomen in Puerto Montt de Chile. Tot onze verrassing zijn Trudie, Dirk, Steef en Greetje een dag eerder aangekomen in het huisje dat we hebben gehuurd. Dat was een heel warm welkom. Het kacheltje brandde in de woonkamer want het is hier nog winter.
Vreemd om aan de andere kant van de wereld te zijn en nu dan eindelijk de 2 beroemde auto’s te kunnen aanschouwen. Er gebeurt de komende dagen niet veel want team 4 (Steef en Greetje) heeft de afgelopen 2,5 week 6000 km. afgelegd door de bergen en vaak onverharde wegen.  Er is veel te bepraten maar we gaan vroeg naar bed. Iedereen is moe.
De volgende dag vroeg op. Het was een koude nacht, 3 dekens en een dekbed en een joggingpak aan hielden ons warm. Kacheltje aangestoken en thee en koffie werd gezet.
Arnaud, die team 5 komt versterken, komt om 10.15 aan op het vliegveld en wordt door de heer des huizes, Victor Reyes samen met Dirk opgehaald van het vliegveld. Echter zonder baggage. Die is ergens blijven steken.
Het regent veel maar toch besluiten we om de stad te gaan verkennen. We gaan aan de wandel.

streets of Puerto Montt 

electra 

grafitti of PM 

houses 1 

houses 2 

Overal liggen zwerfhonden op straat maar ze doen niets. Het is een nationale feestdag en het lijkt alsof we in een spookstad zijn beland. Alles is gesloten, zelfs de meeste restaurants. We vinden een koffietentje waar ze geweldige taarten verkopen. En we hebben iets te vieren want Dirk Jan is jarig.

eating pie because of DirkJans birthday 

We drinken lekkere koffie met taart en wandelen terug naar huis. We komen doorweekt aan.

raining in Puerto Montt 

Alles wordt gedroogd bij de kachel en het duurt een dag voordat alles weer echt droog is. Mijn jas en bergschoenen blijken niet meer waterdicht te zijn.
We koken thuis want niemand heeft zin nog door dit weer naar een restaurant te lopen.
Het wordt een gezellige avond en tevens laatste afscheid van Steef, Greetje en Trudy.

last evening with Steef, Greetje en Trudy

night before Trudy flies back to Amsterdam