Reisverslag maandag 14 juli
Report by Benno en Thecla

under the tarpaulin 

awaking 

ice cristals 

bitter cold 

Mongolian steppe … 

Het wordt een nacht van vechten tegen de kou, de koelte van de maan en de Siberische wind deden er geen goed aan. In de ochtend blijkt het viertien graden onder nul te zijn en liggen we onder een dikke laag rijp. Dirk heeft erg last van de hoogte en ziet er in zijn vetpak, met zijn Russische muts uit of hij zo uit een Siberisch werkkamp vandaan komt. Trudy probeert wat warms te koken, maar alles is bevroren. Romantiek van het reizen zullen we maar zeggen!

Dirk with headache from … 

Dirk uit zich dat dit toch wel het zwaartste van de reis is. Maar met wat humor breken we het ijs en gaan verder nadat de zon zijn intrede heeft gedaan (tien uur ‘s ochtends). Op de hoogvlakte komen we kudden alpaca’s tegen en even verder wilde guanaco’s. Van de golvende hoogvlakte gaan we over in een landschap dat ik alleen uit onwerkelijke sprookjes ken, maar de route verbeterd zich en de T Ford brult er weer op los. In de namiddag bereiken we Huancayo en gaan gelijk door naar het Hospital, waar Thecla met veel moeite, haar tweede injectie krijgt tegen hondsdolheid. Uit het ziekenhuis worden we door Monica, de vrouw van de directeur van het SOS kinderdorp, begeleid  naar het dorp. Daar krijgen we in het community huis ieder een royale kamer. Door Jessica, de personeels kokkin worden we getrakteerd op een verrukkelijke maaltijd. De lang naar uitgeziene douche laat nog op zich wachten omdat er elke dag maar drie uur water is. Een glas water in het gezicht en de struisvogels voelen zich weer hemels!!

first sight on guanaco’s 

curious alpaca 

on the high plateau 

please full again 

on our way 

strange colored rock layers 

little roads, big trucks 

inside a family restaurant

Reisverslag zondag 13 juli
Report by Benno en Thecla

our camp place 

De volle maan heeft de koeien vannacht op afstand gehouden, evenals de honden.
De morgenzon zet alles in een vriendelijk licht wanneer we het pad van duizend bochten en hobbels vervolgen. Van de drieduizend meter hoogte gaan we geleidelijk omhoog naar de Cero de Pasco, gelegen op vierduizend meter en komen hierna op een hoogvlakte waar een ijzige wind blaast. De weg wordt alsmaar slechter en onze snelheid decimeert zich dan ook tot een tergende twintig kilometer per uur. Maar de T Ford houd zich wonder goed. In het meer van Chinchaycocha dat we passeren zien we flamingo’s en zwarte ibissen, ganzen en verschillende eendensoorten.

black ibis 

Maar willen we nog een plek voor donker vinden, zijn we genoodzaakt door te blazen. Op de hoogvlakte, die Dirk en Trudy veel aan Mongolie doet denken slaan we ons kamp op. Met het ondergaan van de zon is het gelijk min vijf graden, we gaan dan ook met de kippen op stok. Wij duiken gelijk weer in ons hemelbed en binden de mummyslaapzak tot de neus dicht, een dekzeil over ons heen.

along the road 

drying corn 

unexpected color of tree 

chatting women 

pigheaded 

waiting for more cold at night

Reisverslag zaterdag 12 juli
Report by Benno en Thecla

De weg van duizend bochten
Nadat we de nacht in Hullanca onder een dik pak dekens hebben doorgebracht doen we de ronde door het authenthieke stadje. Op iedere hoek van de straat verkopen vrouwen warme drankjes met home made brood als ontbijt. Het diep gelegen dal is nog gehuld in schaduw van de bergen. Mensen lopen weggedoken in hun warme kleren. De dampende asem geeft het straatbeeld een eigenzinnig karakter, en om de een of andere reden voelen we ons er gelijk thuis.
Maar de missie laat ons weer vertrekken en al gauw rijden we langs de steile bergflanken in een ontwakende zon. Heuvel op en af, links om, rechts naar beneden, bocht na bocht, door waterstroompjes. Hier en daar is de weg zo slecht dat het haast onmogelijk is om tegemoetkomend verkeer op dit eenbaanspad te passeren. Daarnaast zorgen varkens, ezels, koeien en kippen voor de nodige stuurmanskunsten. Het wordt een weg van duizen bochten. Dodelijk vermoeid vinden we tegen de avond, tussen de steile bergflanken een klein stukje gras langs een bergstroompje. Maar net als Trudy en Thecla het kookstel hebben staan worden we belaagd door een groep koeien die ons temet omver duwen. Thecla en ik nemen weer plaats in ons hemelbed en zien hoe de volle maan over het landschap trekt en ons genoegzaam doet inslapen.

very narrow road 

a little village 

ploughing in the old way 

animals on the road 

house with political slogans 

another view 

marvelous… 

house of the rising sun

Reisverslag vrijdag 11 juli
Report by Benno en Thecla

a dirt road 

nice kind of flower 

Trudy with her birthday present 

Trudy is vandaag jarig!! Na een kostelijk ontbijt gaan we op route om de Puya Raimondii te bekijken. Een soort yuca, maar dan zo buitenproportioneel groot dan zij van een andere werkelijkheid lijken te komen. Van de hoofdroute slaan we een dirtroad op en al snel verdwijnt ieder vorm van menselijke invloed. Hoewel de weg redelijk grof is doen we ons tegoed aan de schoonheid van de besneeuwde toppen en schitterende valleien.

where leads the road to 

houses where people live 

just a nice view 

many Puya Raimondii 

Model T with Puya Raimondii 

Na een paar uur stijgen komen de Puya Raimondii’s in zicht. Onder het genot van Trudy haar verjaardags koffie en cake van Thecla, op een Peruaans kleed van Dirk, slurpen we de schoonheid naar binnen. Hierna blijven we stijgen en stijgen door schandalig schone bergen. De lucht wordt ijler en ijler, de weg ruiger en ruiger met een bitter koude wind. We blijven ons vergapen aan de uitzichten. Hoeveel schoonheid kan een mens op een dag aan?

nice camping place but to early 

beautiful scenery 

man on horse 

We bereiken de magische vijfduizend meter hoogte!
Eerst krijgt de T Ford nog hulp van een extra PK om hem door deze verheven sferen te trekken. De lucht is hier zo ijl dat zelfs de T Ford met zijn wielen vrij komt.

extra horsepower 

one wheel of the ground 

Het Trojaanse hengst in de T Ford is niet meer te houden en brengt ons naar sferen die van een andere orde zijn!! Of zijn het de cocabladeren? 

how tiny 

snow 

getting higher 

getting later

Reisverslag donderdag 10 juli
Report by Benno en Thecla

Dirk voelt zich na alle inspanningen van de ruige wegen en grote hoogte wat koortsig dus houd zich een dag echt koest. Samen met Trudy zwerven zij over de lokale indiaanse markt.
Thecla en ik besluiten om een trektocht in de bergen te maken naar het op 4550 meter hoogte gelegen gletsjermeer Churup. Een collectievo busje brengt ons samen met nog een tiental Indiaanse naar het plaatsje Pitec vanwaar we aan de drie uur durende trek omhoog beginnen.
De uitzichten zijn evenals de steilte adembenemend en na vijf uur weten we het meer te bereiken. Het voelt weer goed om het lichaam een beetje te pesten. De afdaling gaat stukken makkelijker, maar algauw komen we er achter dat de collectievo’s met de noorderzon zijn vertrokken, dus lopen we door de velden terug. Opeens wordt Thecla door een hond in haar been gebeten en raakt door de schrik helemaal van slag. Geëmotioneerd lopen we de twaalf kilometer terug. Hondsdolheid is hier rijkelijk aanwezig, dus in de avond komt er een dokter langs en die zorgt voor vaccinatie.

starting point Pitec 

after an half hour climbing 

reached lake Churup 

how nice.. 

lake Churup 

nicer… 

view on the way 

luckily full moon

Reisverslag woensdag 9 juli
Report by Benno en Thecla

The model T team no 1 

Vandaag een dag relaxen, wat niet inhoud dat we achterover gaan liggen. Doordat de inlaat van de T Ford boven op de uitlaat vast zit wordt deze astronomisch heet en hebben we het plan opgevat om hiertussen een hitteschild te plaatsen. Want hoewel we hier in Huaraz op drie duizend meter hoogte zitten, gaat de Space T Ford naar nog grotere hoogte. Thecla en Trudy gaan de stad verkennen en wij dompelen ons onder in cocabladeren en wiskundige Stephan Hawkins formules. De creationisten vinden een verheven hitteschild uit die de vlammen op afstand moeten houden. Want als we vanaf ons hotelbalkon kijken zijn we omgeven met een twintigtal besneewde bergpieken, fabelachtig mooi en adembenemend!! Maar hier zullen we een doorgang in moeten vinden.

the new heat shield 

view from Huaraz 

view from Huaraz 2 

view from Huaraz 1 

view from hotel by afternoon 

view by night

Reisverslag 7 en 8 juli
Report by Benno en Thecla

Na het ontbijt maken we eerst nog een ochtendwandeling door de tuin van de boer.
Die kan hier bestaan bij de gratie van de irrigatiekanalen die allen goed zijn onderhouden.
Daarna weer op weg.

benno on the landrover 

view of South America 

Land rover tunnel 

rio Santa 

the cave man 

the nice camping place 

the moon 

Een vallei die langzamerhand steeds minder bewoond en bebouwd wordt en waar op een gegeven moment alleen cactussen groeien. We volgen de rio Santo en slingeren door een kleurenpalet van berglandschappen en genieten met volle teugen. Vele foto’s en films worden er geschoten. Benno klimt voor een beter effect zelfs boven op de landrover terwijl ik langzaam verder rij. De weg is onverhard en heeft regelmatig washboard, wat minder prettig is voor de T ford. Dirk verbrutseld nog aan het luchtfilter tegen het sputteren.  Gaandeweg vernauwt de vallei zich en gaan de bergen over in loodrechte wanden. Ruige eenauto brede tunnels hobbelen we door die het lastig maken bij tegenliggers; wie gaat er achteruit? Met de diepte naast je is dit af en toe een hachelijk avontuur. Maar Thecla houd het hoofd koel en weet de Land Rover goed in het spoor te houden. De canyon del Pato doet zijn naam eer aan als we zo dertig tunnels door moeten. Opeens begint de T Ford te sputteren tussen twee tunnels. De hitte, het stof en de steilte worden hem teveel, en hakke puf weet Dirk hem in een grot te parkeren, uit de brandende zon. The Caveman! Twee bougies geven geen vonken. Kabels en bougies worden omgewisselt, pickup unit gecontroleerd maar niets mag baten. Dan de unit eruit en hier blijkt wat koperstof tussen de lippen te zitten. Tweemaal niezen van Dirk, {die wat verkouden is}en alles vonkt weer vanouds. Hatseflats! En we kunnen weer verder. Caveman en Cavevrouw zien er inmiddels door alle stofwolken als Neandertalers uit en krijgszuchtig gaan zij verder. Onderweg kamperen we nog een maal in het wild waar Dirk en ik een duik wagen in de verkoelende rivier. En zo na twee dagen stijgen zien we de eerste besneeuwde pieken van de Cordillera Blanca en staat de T Ford op 3 kilometer hoogte in Huarez. Rust!!

model T 

model T in canyon del Pato 

cactus 

eagle 

stopping on the road 

impressive 

model T in a cave (like his boss) 

the first sight of Cordillera Blanca

Reisverslag Zondag 6 Juli
Report by Thecla en Benno

Roetwolken
Als eerste leek het mij geen overbodige luxe om het benzinefornuis onder handen te nemen. Trudy gaat regelmatig schuil achter wolken roet en zij komt er dan ook niet minder zwart achter vandaan. Dirk in zijn overall zie ik dan ook schoner onder zijn T Ford vandaan komen dan Trudy van achter haar fornuis. Voordat we gaan monteert Dirk nog een andere dynamo op de T Ford vanwege een kromme as. Onderwijl is de lucht opgeklaart en koersen dan richting Chan Chan, een van de grootste adobe, pre colombianse nederzetting. Een indrukwekkend geheel. Hierna rijden we door het centrum van Trujillo over plaza de Armas. Zoals overal helpen de localen ons door het labyrint van straten een weg naar de hoofdroute. Met het dalen van de zon gaan we weer door een fantastisch zandduinen landschap. Net voor Chimbote slaan we van de hoofdroute af naar het oosten en trekken de bergen in en kamperen bij een boer in Rinconanda
We krijgen als ontvangst een joekel van een avocado voor de volgende morgen bij het ontbijt.
Hier zien we voor het eerst dat cavia’s houden ( voor te eten). De vrouwen zien er zodra we van de hoofdweg afslaan traditioneler gekleed uit en mannen rijden met paard en wagen.
Voordat we gaan slapen komt een groep zwaar bewapende politie langs om foto’s bij de T Ford te maken, met de geruststelling dat zij hier zullen patrouileren.

mounting a new generator 

Chan Chan hyroglief 

Chan Chan 

Trujillo 

sanddunes 

sanddunes 1 

sugarcane 

heliconia 

hummingbird 

the armed guards

Reisverslag 5 juli
By Benno en Thecla

Na een schandalig lekker ontbijt zetten we koers richting Trujillo.
Als ik even sta te wachten verschijnt er opeens een kolibrie op een halve meter van het raam. Zo snel als hij was verschenen is hij verdwenen. De kolibrie is opgelost evenals de zon die zijn gezicht niet meer laat zien. Er steekt een straffe wind op en de lucht trekt dicht. Dirk en Trudy pakken hun gezicht goed in. Zand stuift als een wuivende film over het wegdek en hult hen bij wijlen in een mist waar alleen het gesnorrel van de motor nog is te horen. Net voor Trujillo slaan we af naar de kustplaats Huanchaco waar we een ommuurd grasveld vinden vlakbij het strand. In Huanchaco vind je de specifieke Totora kano’s welke de vissersmannen gebruikten. We zijn net op tijd om de verlenging van Nederland – Costa- Rica te volgen en vieren hun overwinning met een glas wijn onder gitaarklanken en vocaal gezang van Dirk. The house of the rising sun.
Wat kun je meer wensen?

totora

the result of the kiss with the truck 

humming bird 

camp place in Huanchaco

Reisverslag 3 en 4 Juli
Report by Benno en Thecla

Dirk loopt met het idee om de lagercap te verwijderen om te zien hoe deze het nu, na 1000 kilometer heeft gehouden.
Wat gebeurt er dan als twee eigenwijze techneuten het niet met elkaar eens zijn? Mijn kwantumfysiekaanse overtuiging zegt dat de waarnemer invloed uitoefend op de materie.
Dus heb vertrouwen!!
Dirk is het er niet mee eens en geeft zijn wantrouwen de voordeel van de twijfel. We sluiten een weddenschap af die zijn weerga niet kent. Dirk begint al vroeg te slopen terwijl ik naar de papagaaitjes kijk in de campground. De hoofdlagercap ziet er gelukkig goed uit. Een zucht van verlichting!!

bearing cap oke 

budgie 

musee 

Om wat afleiding te hebben gaan we naar het museum over de Senor van Sipan. Een Pre- Inca Tombe die uit vijf dynastie’s bestaat.  Dirk en Trudy zijn beide wat snotterig en Dirk voelt zich na alle spanning over de cap, nu ontspannen. Om beiden een hart onder de riem te steken gaan Thecla en ik naar de mercado de Brujo. En vragen hier de sjamaan met zijn apenschedels en condorveren een helende dans uit te voeren. Het helpt!! Na een nacht zweten voelen zij zich weer stukken beter en gaan na twee dagen verder.

mercado de brujo 

sjaman attributes 

sjamanatic attributes 

sjaman stuff 

sjaman stuff 

sjaman stuff