Dinsdag 30 Oktober

Vannacht geen bezoek gehad van de olifantenfamilie. Heerlijk geslapen.

Rondom onze tent zijn wel veel afgebroken bomen te zien.

De T-Ford heeft 33!! Smeer nippels, en die gaat Dirk elke ochtend even langs.

Tijdens de dagelijkse servicebeurt, merken we dat zelfs de spijkers van de body los komen te zitten door al dat offroad rijden.

Op aanraden van Dave, een man uit Australie die nu op de camping woont, is het niet te doen om door Chobe National Park te rijden met de T Ford. Dit hebben we al van meerdere mensen vernomen, maar we zijn natuurlijk zeer eigenwijs… Dave weet ons echter te overtuigen. Het is echt supermul zand, je zakt er tot je assen in. De 4×4 zal wel gaan maar de Ford komt er zeker niet doorheen. Geen Chobe park voor ons…Tijdens een stuk offroad later deze week komen we erachter dat we een goede keus hebben gemaakt.

We hebben uiteindelijk besloten om langs de westkant van de Okavango Delta te rijden, we gaan dus via Namibie, Botswana in naar Maun. Een stukje om maar wel veel betere weg.

De eigenaar van de camping blijkt van origine een Fries te zijn geboren in Buitenpost. Tjisse Kamstra. In de 70er jaren naar ZuidAfrika gegaan, en nu een camping opgezet in Zambia. Trudy kan dus Fries met hem spreken, erg grappig.

9:30 rijden we weg uit Livingstone, na een tankstop voor de T Ford, we hebben niet genoeg kwatcha’s om de LandRover vol te gooien, gaan we op pad richting Sesheke.

Het lijkt dat het deze kant op steeds dunbevolkter is, de dorpjes zien er netjes uit. Er zijn zelfs hekken om bepaalde stukken heengezet. Zal ook wel iets met olifanten te maken hebben.

Mooi om te zien zijn de woningen in aanbouw. Rechte stokken uit het bos halen, daar een raamwerk van maken en vullen met klei.

We gaan lekker, totdat we een knal horen en een metaalachtig geluid, de voorkant van de Ford zakt iets en een band haalt de auto in en staat stil in het bos. Dirk weet de Ford recht te houden en zet hem stil.

Een klapband en de velg is aardig beschadigd.

We wisselen de band met velg en rijden verder.

Tijdens de koffiestop wil Dirk toch graag de andere voorband ook verwisselen voor een beter exemplaar. De bandenlichters worden uit de LandRover gehaald.

Er zitten op deze sleutelplek vet veel muskietos. Inge en Trudy hebben daar een fantastische vinding op.

Foto TrudyInge

Als we verder rijden, rijden we regelmatig over bruggen heen, vaak zit er erg weinig water in de rivieren die er onderdoor lopen.

Om 17.00 komen we aan in Sesheke, op een camping met een MEGA Baobab boom. Daaronder zetten we de tent op. Past niet op de foto helaas.

De camping ligt aan de Zambezi rivier, echt prachtig. We eten aan de rivier en horen de nijlpaarden knorren…ohoh

Vandaag 206km gereden. Morgen verder de grens over Zambia-Namibië.

DJ

Maandag 29 Oktober

Vandaag is O’Brian de barman onze gids, we gaan naar de VicFalls.

Eerst naar de Bridge. Met de taxi, ff proppen met z´n vieren achterin..

Om bij de brug te komen moeten we Zambia even uit. De brug is de grens met Zimbabwe. In 1905 gebouwd, en 111meter hoog. Het is echt bizar hoog!!

Je kunt er vanaf Bungee Jumpen.

Na een paar keer heen en weer lopen, en twijfelen, en heen en weer lopen. Besluit ik om ook te springen.

Na het inschrijven betalen, handtekeningen zetten dat ze nergens verantwoordelijk zijn, ga ik op de weegschaal en zetten ze mn nummer en gewicht groot op mn arm.

Ik kan naar de Jump plek…

Ik wordt in een tuig gehesen, en kan het bordes op.

Eerst grote handoeken om je onderbenen, en dan een singel daaromheen, daaraanvast klikken ze het elastiek, met een zekering naar je tuig.

Nu komt het, je moet naar het afspring plateautje lopen en dan met je tenen over het randje…. dan moet je dus naar je tenen = naar beneden kijken. FUCK 110 meter is echt hoog!!!

Ze tellen vanaf 5 af en bij 0 moet je zover mogelijk springen.

Waaaaaaauuuuuuwwwww! Het duurt echt een eeuwigheid voordat je beneden bent (uiteindelijk ongeveer 7 sec) en je gaat echt bloedsnel.

Dan een grote ruk aan je benen, en je gaat weer omhoog. Rechtop..

Echt gaaf!

Als je bent uitgeveerd, pikken ze je aan een lijn waaraan je omhoog gehesen wordt. Wat een ervaring, niet normaal!

Na deze pittige adrenalinekick, gaan we naar de watervallen.

Nu is de waterval niet groot, in het regenseizoen is de hele bergwand een grote waterval. Dan komt er ongeveer 700 miljoen liter water per seconde naar beneden.

Vanaf de kant waar we nu lopen kun je niet zo’n groot stuk zien.

Het voordeel is nu wel dat we naar het ‘livingstone island’ kunnen lopen om een ander gedeelte te zien. Dat is een eiland in de watervallen. Ongeveer 800 meter groot.

Het is een wandeling van ongeveer 1 uur. Over de keien.

Er zitten vissers bij de kleine stroompjes.

We hebben prachtige uitzichten tijdens de wandeling.

Vanaf het Livingstone eiland, zwemmen we naar ‘Devils Pool’ toe, dat is een pool met een gedeelte rotswand vlak vóór de waterval, daardoor is het redelijk veilig om daar te zwemmen zonder naar beneden te storten.

Je kunt er met een ‘bommetje’ inspringen.

De pool is ongeveer 5 meter diep, je kunt op de rand zitten met je rug naar de fall toe.

Vervolgens kun je op het randje gaan liggen en over de rand naar beneden kijken…..Het is hier 90 meter hoog!!

Op de wandeling terug, loopt er een bewaker met geweer mee. Bij zonsondergang komen er hier ook olifanten genieten van het verse water.

’s Avonds tijdens het biertje in de bar valt de stroom uit. Later horen we dat olifanten opstandig waren en een elektriciteitsmast uit de grond getrokken hebben..

Kijken of we ze vannacht weer op bezoek krijgen.

DJ

Zondag 28 oktober

De dag begint rustig we hebben een mooie plek in de schaduw, Dirk sleutelt wat aan de T-Ford

Dirk-jan spuit het luchtfilter van de Land Rover schoon. Geen overbodige luxe.

Om 10.00 vertrekken we richting Livingstone. We rijden over goede wegen komen we veel mooie dorpjes tegen.

Dirk heeft er vandaag weer aardig gang in zitten we gaan 83 km per uur!

Inge probeert voor het eerst het mobiele office uit.

Ze branden hier in afrika hele stukken land af, hier rijden we wel heel dicht langs zo’n stuk! Je voelt de hitte in de auto.

Om kwart voor 3 komen we aan in Livingstone, we hebben vandaag 199 km gereden

Het is erg warm en weinig schaduw, we zoeken een plekje uit. We worden gewaarschuwd dat we in het pad staan waar olifanten ’s nachts lopen, we mogen onze tent opzetten bij een huisje met toilet en douche. Hier is het redelijk veilig

’s Nachts worden we wakker geroepen door Dirk, hij hoort de olifanten. Ze zijn al erg dicht bij. We kruipen bij Dirk en Trudy in de daktent, er lopen 4 olifanten om ons heen. Eentje komt tot een meter bij de Land Rover vandaan, Z’n rug is net zo hoog als de daktent… echt heeeel spannend allemaal!

Inge

Zaterdag 27 oktober

Om 9 uur vertrekken we uit Lusaka, we willen in 2 dagen naar Livingstone rijden. Er zijn veel enthousiaste mensen onderweg, ze willen graag op de foto met de T Ford.

Als we bijna de stad uit zijn komen we een postkantoor tegen, hier besluiten we om de kaarten te posten die we eerder deze week al geschreven hebben.

Onderweg wordt weer veel verkocht, deze keer kippen die je zelf kan uitzoeken. Chicken to go!

Volgens ons heeft Dirk er niet veel gang in zitten vandaag, tijdens de koffie zeggen we dat tegen hem. Hij is het hier niet mee eens maar na de pauze gaan we ineens een stuk harder. Poepie gas!

Onderweg komen we voor het eerst een passagierstrein tegen, helaas hij is net gestrand. De passagiers stappen uit en gaan met hun bagage onder een boom zitten.

Om 17.00 komen we aan in Choma, we moeten een stukje off road om bij de camping te komen.

Gwembe Safaris Campsite waar volgens de Lonely Planet 2003 de badkamers spotless zijn…

We zijn de enige gasten, er is niks te krijgen. Maar goed dat we zelfvoorzienend zijn.

We maken nog mobiel office zodat we onderweg verslagen kunnen maken.

Vandaag 296 km gereden.

Morgen gaan we richting Livingstone.

DJ en Inge

Vrijdag 26 Oktober
Om 6 uur staan er 2 bewakers naast m’n balkon. BossbossLadyLady… Als ik naar buiten ga, blijkt dat ze de LandRover al gewassen hebben. Of ik ‘t even wil goedkeuren.. Hij is weer blingbling!

We krijgen als ontbijt geen HamandEggs maar ‘HelmlNiks’. Droog brood en boter. Wat een service. Na lang uitleggen en vragen bakken ze 8 eieren, toch nog ontbijt!
We gaan vandaag naar het SOS dorp toe.
We worden hartelijk ontvangen en Peter heeft een heel programma in elkaar gedraaid.
Rondom de Ford, veel zang en dans. Van allerlei verschillende leeftijdsgroepen.
Echt prachtig om te zien.

Na deze mooie voorstellingen, doen we met de jongste kinderen een kindergroet vanuit de Ford, er passen er heeeeel veel op en in.

Peter geeft ons een rondleiding op het dorp.
Er zijn 15 huizen, en in elk huis zit 1 moeder met 10 tot 12 kinderen.

Wanneer de kinderen 16 zijn gaan ze ‘op zichzelf’ met z’n 2en in een kamer.
En moeten ze zelf alles regelen, de meisjes blijven daar tot ze 23 zijn.

Verder worden we rondgeleid in het opleidingscentum, ze geven daar electrotechniek, hout/metaal bewerken, texiele vormgeving en kooklessen. We hebben weer veel mazzel. Er is net een practicum aan de gang, wij mogen testen. We krijgen een 3 gangen menu voorgezet. Erg lekker!

Na een rondleiding in het medisch centum, gaan we terug naar het kantoor van Peter, we overhandigen daar cadeautjes aan de Big Mama van het dorp.

Gisteravond hebben we lauwe buffel gegeten in het restaurant van het hotel, Niet echt voor herhaling vatbaar. Inge besluit om zelf hamburgers te bakken op het balkon.

Morgen richting Livingstone
Inge en DJ