’s Ochtends heeft Dirk hulp van een ‘junior’Engineer.

Om 8hr begint de kerkmis, de kerk is achter ons guesthouse, en heel veel mensen lopen tijdens ons ontbijt langs. Echt een supermooi gezicht, mensen hebben hun mooiste kleren aan. Vrouwen veel kleuren en sommige mannen volledig in pak. Zo ook de eigenaar van het guesthouse. Hij blijkt ook de priester te zijn.

Tijdens het inpakken hebben we veel bekijks, een groepje jongens die hout van A naar B aan het verplaatsen is, zit zeker een half uur te kijken.
Het verplaatsen van hout is trouwens een van de belangrijkste bezigheden van de Tanzanianen, ook het verplaatsen van Emmers en onder een boom zitten staan hoog op de lijst.

Het wegrijden gaat ook niet ongemerkt..

We hebben weer mooie bergen, en het wordt weer groener.

We gaan als een speer richtingg Malawi, regelmatig worden we aangehouden, en moet vooral Dirk een paar onnozele vragen beantwoorden. En we mogen weer verder.

Onderweg tijdens al dat klimmen haalt Dirk de motorkap eraf, dat scheelt weer 5 graden..

We twijfelen of we nog op de juiste weg zitten, Trudy vraagt het aan een paar vrouwen en wordt super enthousiast de weg gewezen. Naderhand doet ze nog een dansje voor de foto.

Het is echt zondag, veel mensen zitten voor hun huisje, dat ziet er erg gezellig uit! (doen ze doordeweeks ook erg veel)

We hebben een hele mooie ‘lunchroomBoom’. Het zijn 2 verschillende in elkaar gegroeide bomen. Hij bloeit op 2 manieren.

Onderweg komen er steeds meer bananenbomen, het schijnt hier de meest groene streek van Tanzania te zijn. Dat is goed te zien. Prachtig!

Vlak voor Tukuyu zien we een bord ‘campsite’ langs de weg staan. We gaan offroad, Inge heeft er veel plezier in. Na 3km komen we bij de camping.

Heb je koud bier? Yes
Heb je een douche? Yes
Ok dan komen we hier staan.
Uiteindelijk hebben ze geen ene moer, ze zeggen gewoon Yes, omdat ze het niet begrijpen, maar het is wel een mooie plek.

De douche is een emmer water en de biertjes duren ‘just one minute’… en hij stapt op zn fiets naar t dorp..
We kunnen wel een ‘diner’ bestellen en dat doen we dan ook.
Uiteindelijk komt Mary met het diner aan, echt superlekker gekookt.

Sinds deze vrouw op de camping is gebeurd er trouwens veel meer op de camping, volgens mij is zij de ‘big mamma’ van al die gasten hier. Goede zaak!

We maken nog een kampvuurtje en Mosim komt erbij staan. Hij werkt bij de camping en heeft ook een boerderij met bananen, avacado’s en 3 koeien. Hij is op zoek naar een vrouw, als hij die gevonden heeft moet hij 1 koe en 500.000 shilling betalen, het ligt al klaar.

Vandaag een prachtige 194km gereden.
Morgen gaan we de grens over naar Malawi.

DJ

Zaterdag 13 oktober 

Vandaag gaan we na 2 dagen sleutelen weer rijden!

We gaan richting de ‘mission’ bij Ilembula, ongeveer 140km to go. 

Eerst nog even alle spullen in de Land Rover zien te krijgen, dat valt niet mee, want ook qua onderdelen en gereedschap is alles eruit geweest.

Voordat we vertrekken ook eerst nog even een aantal website updates versturen met de modem, kreeg al een sms van Roos of er nog tekst was… 

Foto Modem 

Trudy checked de kaart voor de route. 

Foto kaart 

Alsnog zijn we om 10:30 op pad, best een knappe tijd.

In de eerste kilometers is het nog erg dor, wel heel mooie vergezichten als je van boven naar beneden rijdt, na een tijdje komen we langs een moerasgebied. Ziet er erg mooi uit. 

Foto dor

Foto moeras. 

In Makambako heeft Trudy een supermarkt gespot, heel scherp ma! We rijden terug en het blijkt inderdaad een hele uitgebreide shop. De eerste sinds Karthoum, Sudan.

Trudy is helemaal in haar nopjes, en gaat juigend de winkel door. Eindelijk weer ‘pitjes’ chocola en koekies.

We kopen ruimschoots in, die hebben een goede omzet vandaag! 

Foto supermarkt 

Na deze shopping actie, is het tijd voor een uitgebreide lunch… Er is erg weinig schaduw te vinden, we rijden de weg af, op zoek naar een goede boom. Uiteindelijk vinden we die. 

Foto road to lunch

Foto brood 

Onderweg zien we een hoop huisjes en boerderijen, het zijn geen frieze ‘kop-hals-romp’ boerderijen, iets anders qua opbouw.. 

Foto overview

Foto huis01

Foto huis02

Foto huis03 

Om 16:00 zien we een bord langs de weg, wijzend naar het Hospital horende bij de Mission. We gaan de weg af. Na ongeveer 5km komen we bij een rustig dorpje waarin we stoppen bij het hospital. 

Foto hospital 

We worden verwezen naar een guesthouse van de Mission, maar die zit vol. Een behulpzame Tanzaniaan ‘Jackson’ brengt ons naar een ander guesthouse. Daar kunnen we overnachten. Het is geen Amstelhotel maar er staan wel bedden in… en er is zelfs een douchekop. Maar die werkt niet, geen stromend water today. 

Foto hotel01

Foto hotel02 

De eigenaar van het Guesthouse vraagt een prijs van 15.000 shilling pp. Is 60.000 totaal, ongeveer 30Euro.

Inge kijkt even later in het gastenboek, daar staan ook prijzen in, deze zijn 4.000 pp. Kijk dat scheelt nogal. 

’s Avonds vraag de man of Dirk ook nog iets wil schrijven in het gastenboek en of hij dan meteen wil betalen.

Dirk schrijft onze 4 namen op met achter elke naam 4000. De vrouwen die erbij staan beginnen al te lachen, en Dirk komt op een totaalbedrag van 16.000. Dit vindt de eigenaar uiteindelijk Ok. Goed geregeld Dirk. We betalen natuurlijk niet voor de kat zn viool… 

Er is geen keuken maar we mogen gebruik maken van het ‘terras’ en de ‘lobby’ om te koken en te eten.

Foto kitchen 

De autos kunnen voor het guesthouse staan. 

Foto straat01 

Er is een hoop bedrijvigheid op straat, dat kunnen we mooi bekijken vanaf ons ‘terras’.

Vandaag 149km gereden.

Morgen richting de grens van Malawi. 

DJ

Donderdag 11 en vrijdag 12 oktober

Vandaag is een sleuteldag, morgen uiteindelijk ook.

We hebben op deze camping een mooie rustige plek om te werken, dus daar maken we gebruik van.

Naar aanleiding van het akkefietje van gister met de afgebroken fusee, gaat Dirk alle wielen checken.

De andere fusee wordt ook vervangen, en het toespoor van de voorwielen wordt weer afgesteld, deze stond niet meer goed en daardoor begon de Ford begon een beetje te ‘dweilen’.

Ook de LandRover heeft een aanpassing nodig, de beschermkap van het achterdifferentieel slaat bij diepe kuilen tegen de beschermkap van de dieseltank aan. Daar zit nu al een gat in. Voordat de tank aan de beurt is, passen we de beschermkap aan zodat deze de tank niet meer raakt.

Ondertussen doet Trudy de administratie.

En Trudy en Inge maken in het ‘kantoor’ een engelse vertaling voor de website. Yesyes verynice.

Rondom de camping kun je een aantal wandelingen maken, er is er een naar het meertje, daar staat een gedeelte van de 300! koeien van de eigenaresse van de camping te grazen.

We hebben goed gezocht maar er lopen hier geen leeuwen…

En eentje om de zonsondergang te bekijken, de zonsondergang gaat echt supersnel, vanaf een zon’bol’ boven de berg totdat hij erachter zit duurt 3 minuten. Het is hier trouwens elke avond om 7hr donker. Best vroeg.

Dirk-jan heeft ook een ‘taak’ in de droomkeuken van Trudy.

Savonds krijgt Inge een uitgebreide uitleg van de spelregels van het jokeren. Dirk heeft gewonnen…

Dirk heeft op vrijdag ook nog het luchtfilter verplaatst, de aanzuigbuis is er afgehaald en het filter zit nu vrijwel direct op de carburateur. Dit samen met de omgelegde benzineleiding, moet toch soepeltjes gaan rijden! We maken een proefrit en hij rijdt als een zonnetje!!

2 Dagen sleulen is dus niet voor niets geweest, de Ford is er weer klaar voor, morgen kunnen we richting Makambako.

DJ

Woensdag 10 Oktober

Vandaag gaan we richting Makambako. Na alles ingepakt te hebben gaan we om 10:30 rijden.

Na een paar kilometers, houdt de Ford iets in.

Dit hoopte we verholpen te hebben met het verleggen van de brandstofleiding, maar is wellicht niet het probleem geweest.

Dirk verwisselt de carburateur. Uurtje sleutelen, het is ondertussen behoorlijk warm geworden.

We gaan weer op pad.

De Ford loopt nogsteeds niet lekker en Dirk besluit het luchtfilter er af te halen om even te testen of hij hierdoor beter gaat lopen.

Als we de weg opdraaien, zien Dirk-jan en Inge vanuit de LandRover een schrikbarend beeld… Het rechtervoorwiel van de T-Ford zakt onder de auto uit, en de Ford beland met een knal op het wegdek. Echt een heel bizar gezicht!

Trudy ziet het ook gebeuren, Dirk stapt uit en we staan er beteuterd bij te kijken. What the F….

We besluiten het op z’n Afrikaans aan te pakken. Takken achter de auto als ‘gevarendriehoek’. En rustig langs het voorbij razende verkeer te gaan sleutelen.

De fuseepen is op 2 plaatsen gebroken,en het fuseestuk inclusief wiel hangen nog aan de stuurstang.

We gaan er maar eens goed voor zitten… en beginnen met de verbogen en losgebroken delen te verwijderen. We starten met het wiel..

Als we alle delen losgehaald hebben wordt het al een stuk overzichtelijker.

Dirk heeft gelukkig een nieuwe fuseepen en fuseestuk op ‘voorraad’ dus die kunnen we na enig richtwerk van de vooras monteren.

Ondertussen is het nog wat warmer geworden, en is een goede catering van groot belang. Inge en Trudy komen af en toe een broodje en water in ons mond stoppen, omdat we anders vergeten te eten en drinken..

De stuurstang heeft ook een opdonder gekregen, en is verbogen. En hij past niet lekker in het nieuwe fuseestuk. Even overleg..

We hebben gelukkig nog een rechte reserve stuurstang liggen dus we besluiten om die te monteren.

Het aantal toeschouwers begint met 3, en groeit gestaag..

Na montage van de nieuwe spullen, is het weer netjes op orde, het wiel kan weer gemonteerd worden.

Na 4 uurtjes sleutelen zit het weer bling bling in elkaar… wat een topprestatie!

Even een stukje testrijden.

Hij doet t!

We hebben voordat het wiel brak 12,5km gereden vanaf de camping. Aangezien de volgende overnachtingsplek minimaal 100kilometer verder is, besluiten we om naar de camping terug te gaan.

Vandaag totaal dus 25kilometer gereden, maar niet veel verder gekomen.

Deze gebroken fuseepen ging met een lage snelheid en er zijn gelukkig geen ongelukken gebeurd.

Voor de veiligheid gaat Dirk morgen de andere fusee ook controleren, en wellicht de achterwielen ook. Morgen dus een sleuteldag.

Inge en DJ

Dinsdag 9 oktober

Vandaag hebben we een rustdag.

Je kunt goed merken dat we op 1800m hoogte zitten, vannacht voor het eerst onder de slaapzakken geslapen, toch niet voor niets meegenomen..

Trudy doet de was, het water wordt verwarmd door een houtgestookte ketel, een hele lange boomstam erin, die ze af en toe doorschuiven, werkt perfect!

Dirk-jan en Inge werken de verslagen voor de website bij.

Het slaapmatje is nog steeds lek, de bandenplak solutie hecht niet goed. Dirk heeft nog een aantal soorten lijm in de Land Rover, maar dat is meer voor metaal te lijmen. Dirk-jan heeft schoenzoollijm van de schoenmaker meegenomen uit Volendam, wellicht biedt dat de oplossing..

Dirk maakt een nieuwe ‘routing’ voor de brandstofleiding, zet daar z’n reservepomp tussen. De leiding loopt nu volledig aan de buitenkant van het chassis, en heeft daardoor minder last van de warmte van de uitlaat.

Na wat informatie vragen, hebben we de route iets aangepast, we zouden vanaf Tanzania de grens overgaan naar Zambia. Deze grensovergang schijnt verschrikkelijk te zijn, en het noorden van Zambia is niet echt interessant. Malawi, en dan vooral ‘LakeMalawi’ schijnt veel mooier te zijn. De planning is dus om richting Malawi te gaan, om dan zuidelijker Zambia in te gaan richting Lusaka.

We sluiten de dag af met een Afrikaanse bierproeverij. Mjummie!

DJ

Maandag 8 oktober

’s ochtends is het geplakte matje weer plat, dat wordt vanmiddag een nieuwe uitdaging! Uit de beloofde luxe douche komt geen water. Ter vervanging krijgen we een emmer warm water, ook goed!

Bij het ontbijt krijgen we vers gebakken broodjes, we krijgen er ook een paar mee voor onderweg. De aapjes komen ook nog even ontbijten in de vruchtenboom.

Na afscheid te hebben genomen van Jennifer gaan we op pad. We hebben ongeveer 200 km voor de boeg vandaag, een beste afstand.

We zijn nog niet zo lang onderweg en Dirk-jan wordt aangehouden, 14 km te hard! Dat wordt betalen 30.000 shilling, dat gaat van z’n zakgeld af! Godnonderjus..

Wanneer we tijdens een steile klim stoppen om de T Ford wat af te laten koelen, zien we verderop een volgeladen oplegger die is losgeschoten van de vrachtwagen. Dat wordt een aardig project om die weer op de rit te krijgen, ze zijn er druk mee bezig.

Als de Ford is afgekoeld en wij een bakkie koffie op hebben gaan we verder, de T Ford begint te haperen tijdens het klimmen, Dirk denkt dat er lucht in de benzineleiding zit. Misschien niet genoeg tankontluchting of de leiding wordt te heet. Na nog wat klim kilometers gaan we dalen en wordt het minder steil.

Een fietser met 4 volle! jerrycans gaat de heuvel af, we gaan naast hem rijden, hij gaat wel 45 km per uur. Echt bizar!

Ondertussen is het serieus heet geworden, we zoeken een mooie boom uit om onder te lunchen. Een klein meisje staat verderop naar ons te kijken en rent weg, ze komt terug met haar vriendjes en Inge haalt een ‘Pré-wonen’ frisbee uit haar tas, vonden ze prachtig om samen met ons te doen.

Na de lunch neemt Inge het stuur over van de LandRover en knallen we weer verder, maar we worden tegengehouden door een roadblock, ze zijn een nieuwe weg aan ’t aanleggen er is maar 1 rijbaan beschikbaar. Deze blokkade is een mooie gelegenheid om handel te drijven. Er wordt van alles verkocht: bananen, appels, tomaten, vissen, druiven, yoghurt, water, sokken en mutsen! Wij kopen wat fruit.

Sinds Inge achter het stuur zit leggen we aardig wat off road kilometers af, dat gaat prima.

Rond een uur of 5 komen we aan bij ‘The old farm house’, hier krijgen we een mooie kampeerplek.

Tijd voor een biertje om het stof weg te spoelen, dat kan sinds kort samen met moeders, Proost Ma!

Als maaltijd een lekkere T-(ford)bone steak met verse groente, weer bloemkool..

We hebben vandaag 177 km gereden, morgen een rustdag.

DJ en Inge

Zondag 7 oktober

Het Matje waar gisteravond geen gaatje in te vinden was, was vanochtend toch weer plat..%^&!*. Na toch een heerlijk rustig nachtje en ontbijtje bij het restaurant, ruimen we de tent op. Er sprong een takje weg, wat bleek een wandelende tak. Inge heeft ‘m mooi op de kiek gezet.

Voordat we vertrekken klimt Dirk-jan op de LandRover, en haalt er met een kapmes een paar mango’s uit voor onder weg.

Tijdens het ontbijt hebben we gezien dat de eigenaar een nieuw koffiezetapparaat heeft, daar nemen we nog een heeeeerlijke cappuchino van. Het lijkt wel vakantie!

We hebben vandaag geen hele lange rit voor de boeg , maar volgens de Zwitser wel heel bergachtig. Na een paar vlakke kilometers beginnen de bergen, prachtig om doorheen te rijden. Dirk heeft er veel plezier in.

Het is wel oppassen voor klimmende vrachtwagens. Het wordt ook een stuk groener, we rijden een graaot stuk lang een rivier. Dirk ziet een hele mooie plek om koffie te drinken en we zetten de auto’s langs de rivier. Dirk-jan zoekt een mooie stok en een netje en zet een fuik, kijken wat we vanavond gaan eten.

We zetten onze tafel en stoeltjes op een mooie grote steen, en doen een heerlijk bakkie, bij het geruis van de rivier en deze prachtige omgeving.

Onderweg komen we steeds meer Baobabbomen tegen, de een nog groter dan de ander. Ze geven het landschap een sprookjesachtige sfeer.

Na ongeveer 70 kilometer te hebben geregen komen we aan Crocodile Camp. Daar worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse Jennifer. We zijn de enige gasten vandaag.

We maken een mooie foto met de auto’s tussen de enorme Baobabs.

We kunnen de tent opzetten aan de rivier tussen 2 lodges en mogen gebruik maken van de douche en toilet daarin, wat een service. In de rivier schijnen krokodillen te zitten, wij hebben ze niet gezien helaas…wel lopen er geiten rond, niet bang voor de krokodil

Als we rustig voor de tent zitten, Dirk en Inge zijn het matje aan het plakken, toch een gat gevonden, komt er een aap uit de bosjes en gaat op een tak zitten om naar ons te kijken, aapies kijken…wie kijkt er naar wie?

Voor ons staat een grote boom met veel vruchten erin, er komen teeds meer apen in de boom om een hapje te eten.

Het zijn prachtige beesten, alleen die blauwe zak blijft een raar gezicht.

Er wordt goed voor ons gezorgd, speciaal voor ons gaat de generator aan. Er wordt een heerlijke maaltijd bereid incusief bloemkool, Dirk en Inge hebben mazzel…..

Na het eten is voor ons het kampvuur al aangemaakt, dat is nog eens service.

Vandaag 68 km gereden, morgen gaan we richting Iringa

DJ en Inge

Zaterdag 06 Oktober

Vandaag rijden we naar Mikumi ongeveer 120km naar het westen.

Inge dr matje is lek. 3 slaapzakken eronder, en we ruilen van matje, ik lig als op een wolk..

Vóór het ontbijt, de spullen weer inpakken. Dat is nog een project opzich.

Bij het opbinden van het trappetje op de LandRover vol in de zon krijg ik even een ‘wegtrekker’. Na een cola’tje en wat schaduw gaat het weer wat beter, erg omdenken dus.

We tanken en pinnen nog even in het dorp. 400.000 shilling, mooie bedragen.

Waarschijnlijk krijgen de vrachtwagen chauffeurs een premie als ze sneller afleveren, ze rijden soms echt als gekken. Superhard! Best raar want als ze geen stuur in hun handen hebben zit er geen gang in.

Wel met als gevolg van deze inhaalacties; op zn kop, volledig kortgereden, uitgebrand opgengereten bussen aan de zijkant, maar daar kun je dan nog wel mee blijven rijden…

Onderweg zien we regelmatig ‘Sisal’ plantages, daar maken ze werkelijk van alles van. Voornamelijk manden, matjes  etc. Ze maken langs de weg mooie ‘etalages’ met de spullen die ze te koop hebben.

Ook verkopen ze veel tomaten etc langs de weg, dat is een fleurig gezicht.

Na de koffiestop pakt Inge het stuur over van de LandRover. Ze wil het wel proberen. Het gaat er prima af, Ik moet wel wennen om aan de rechterkant te zitten, met tegemoedkomend verkeer zonder zelf te sturen.

Vlak voordat we gewaarschuwd worden dat we door een natuurpark gaan rijden en moeten oppassen voor ‘Wild animals’, maakt de T-ford een hoop lawaai, we stoppen, en Dirk kruipt onder de Ford, het blijkt een gebroken veer te zijn van een klep in de uitlaat. IJzerdraad doet wonderen, en we kunnen weer verder!

Volgens de bordjes op de boom mogen we niet schieten op de dieren.

In het park zien we buffels en apen, de aap op de foto heeft er duidelijk geen zin in. Hij steekt z’n middelvinger op naar de fotograaf. Heel in de verte zag Inge een giraffe.

We zoeken een boom op om te luchen, er zitten weinig bladeren aan maar geeft toch enige schaduw.

We hebben een hele mooie kampeer plek bij TanSwiss campsite, gerund door een Zwitser, we staan met de auto’s onder een hele grote mango boom, niet zomaar een boom, deze is voorzien van 220V, een TL lamp en een kapmes. Full option version.

Inge en Dirk checken het slaapmatje maar kunnen geen gaatje vinden, Dirk-jan werkt wat aan de verslagen en Trudy en Inge doen de was, weer citroentjesfris!

Na het eten maken we een kampvuur. Trudy pakt haar gitaar uit de auto, erg gezellig.

Vandaag 122km gereden.

Morgen weer verder richting ‘Crocodile Camp’.

DJ

Vandaag om 6:30 de wekker, dat noemen ze vakantie… Mede door de 18% wijn als een blok geslapen.

Mascotte Kees geinstalleerd in de Landrover, hij heeft in 2007 de volledige reis Peking-Parijs op het dashboard van de Vito gestaan, en gaat nu ook mee in Afrika. Hij is er klaar voor!

’s Ochtends eerst de de koffers op het dak vastbinden, dat is nog best wel een puzzel maar we krijgen het er aardig knap op. We hebben zelfs ruimte over voor een koffer, of een Tanzaniaan als ie mee wil.

Op de parkeerplaats van het hotel is de hele dag een bewaker aanwezig, hij lult de oren van je kop, en vindt het prachtig dat de T-ford op zijn terrein staat. We maken een foto van hem, en Dirk print hem uit met het printertje dat we mee hebben. Als Dirk hem na 5 minuten de foto geeft, is hij volledig van slag en begrijpt er helemaal niets van dat hij dat is en dat de foto al klaar is. Echt lachen. Hij stopt hem in z’n borstzak en laat hem aan iedereen zien.

Vandaag rijden we naar Morogoro, via de enige grote weg vanuit DarEs Salaam naar het westen, dat is goed te merken er is veel vrachtverkeer en bussen overladen met passagiers.

Het is een hele klus om de stad uit te komen, erg druk en er gebeurt echt van alles, tussen de auto’s door lopen allerlei verkopers; kranten, ijs, brandblussers, gevarendriehoeken. Langs de weg staan bankstellen en bedden opgesteld. Echt niet te geloven. Ik laat het voorraam van de LandRover wassen voor 3 winegums. Blingbling.

Mensen vinden het prachtig om de Ford langs te zien rijden, vanuit de bussen veel zwaaiende mensen met grote witte ‘big smiles’. Als je achter de T-Ford aanrijdt kun je dat allemaal mooi bekijken.

Zodra we de stad uit zijn kunnen we ‘gang maken’ 60 á 70 km/hr is ongeveer de snelheid.
Inge heeft een hachelijk momentje, een tegenligger, bigbig truck zit op onze weghelft en komt met een bloedgang recht op Inge af (ze zit aan de rechterkant en we rijden links). Ik kan net optijd uitwijken de berm in, pfoeew….een momentje bijkomen.
Die Afikanen zijn gek.

We stoppen om een bakkie koffie te doen, en gelijk komen er een aantal kinderen bij ons zitten, ze vinden het zeer interessant. Dirk doet een dansje en ze beginnen meteen mee te doen..

Gisteravond had ik echt verschrikkelijke taaie kip, nu weet ik waarom, die beesten zijn echt zo mager als wat, het schijnt zelfs zo te zijn dat ze eieren leggen met witte dooiers omdat ze te weinig voedsel hebben.

Als we bij Morogoro aankomen stoppen we even om te overleggen voor een slaapplek, er stoppen 2 mannen bij ons, een daarvan is de ‘President of the Mountains’. Hij zegt dat hij een mooie camping voor ons weet, en dat we hem kunnen volgen naar het office om daar meer info te krijgen. We moeten 3km mooi offroad.

De T-ford krijgt het er warm van en Dirk haalt de motorkap er af om meer koeling te geven aan het blok.

Uiteindelijk komen we aan bij ‘the office’, echt op een prachtige plek met heel mooi uitzicht. Het blijkt dat dit de ‘camping’ is, en dat we de eerste gasten ooit zijn. (open sinds juni 2012). Er is volgens hem echter 1 probleem….No water here.
In zijn mooie kantoor krijgen we een folder waarop een prijslijst staat, 30USD pp per nacht…. beetje duur vriend… dat gaan we niet doen. Hij belt een collega, want dit blijken oude folders te zijn. Hij komt met de nieuwe folders en nu kost het ‘slechts’ 35USD per tent (hebben we 2x). Gaan we ook niet doen.

Foto viewfromoffice

Hij brengt ons naar een Hotel in de stad, een Canadeze eigenaresse. Double Room kost 65USD. Maar in de tuin mogen we de tent opzetten voor ‘gratis’. Kijk daar houden Hollanders van.

Op het terras kunnen we heerlijk zitten en na een goede maaltijd en een paar wijntjes.
Inge skyped nog met het thuisfront en Trudy belt nog even naar Edam.
Het was een mooie dag met veel indrukken voor het niewe team!
Vandaag 203km gereden.
Morgen weer verder!

Groet
De rijdende reporter DJ from Arrica