Explosieve temperaturen…

Verslag 24 juni
Door Benno

We gaan vol goede moed weer op weg; met een gecontroleerd vertrouwen van het differentieel. De weg is weer hopeloos wasbord, zodat we na 2,5 uur 60 kilometer verder zijn. De bush wordt weer opgesierd met ontelbare termietenheuvels die als kunstzinnige sculpturen het landschap een onwerkelijk aanzien geven.  Regelmatig houden we de temperatuur van de achteras in de gaten. Bij een van de stops voor een rivier doorwading, meet Dirk de temperatuur van de achteras en controleert gelijk de temp van de banden. Net als hij bij de linkerachter band is knalt deze uit elkaar. We schrikken ons rot. Dirk verwisselt het wiel terwijl ik om de wagen heen neus. Rechtsvoor zie ik dat een dikke bout van de voorasophanging is gebroken. Gelukkig heeft Dirk nog een reserve. Dus al snel kunnen we door de diepe rivierdoorwading, wat zonder problemen verloopt. Er komen er nog vijf, die allen zonder problemen verlopen, zelfs geen krokodil die tussen de spaken beland, of visjes die al spetterend op de achterbank belanden. Ik duik nog even een rivier in terwijl Dirk op de uitkijk blijft. Onderweg zien we roofvogels, waaronder een arend , als wel kraanvogels en kleiner gespuis. We bezoeken nog een heilig meer van de aboriginals, met veel watervogels. Avonds kamperen we weer, rood van het stof, op een prachtige plek in de bush. Trudy knutselt een verrukkelijke maaltijd in elkaar, waarna  Thecla en ik weer een plek onder de sterren opzoeken, met op de achtergrond het gekwetter van vogels die langzaam overgaan naar het gezoem van zomerse krekels.