24 juli – dag 33

De dag van geduldig wachten en toch niet slagen.

We zitten rustig aan het ontbijt, als om 9.15 de fixer belt. Over 15 minuten komt hij ons halen om ons naar de boot te brengen, die om 11.00 uur vertrekt vanuit Akaba naar Nuweiba ( Egypte). Hoezo….niet voor 12.00 uur dat de boot zou vertrekken!
We zijn erg gestructureerd geraakt en zijn 35 minuten later helemaal bepakt en bezakt op weg naar de haven van Akaba.

Helaas is deze boot vol en we moeten wachten tot….ja, de een zegt 13.00 uur, de ander 14.00 uur….dus niemand die het echt weet. Elke keer als Dirk zijn sokken uit doet, gebeurt er weer wat.Een beambte zegt dat de boot zo komt, iemand klimt brutaal in de T-Ford of krijg ik zomaar een baby opschoot en daarvan wordt een foto gemaakt.

wachten…wachten en nog eens wachten bij de douane

We wachten en wachten. Om 13.15 is er inderdaad een ferry aangekomen, maar daar moeten eerst nog alle mensen af. Langzaam slenterend en sloffend op slippers
komen er tientallen groepjes mannen in lange gewaden en vrouwen in allerlei burka’s voorbij.

Joke werkt verslag bij

Dik zijn is hier waarschijnlijk een teken van welstand, want alle dames zijn erg gezet en zo dik dat lopen in deze hitte moeizaam gaat.
Het is een schouwspel van 3 uur lang, dan is echt iedereen van de ferry af.
Ik word naar de auto’s teruggestuurd, want het duurt nog zeker 2 tot 3 uur, voordat de boot vol benzine zit. Oef, dat wordt nog lang wachten….
maar na slechts 5 minuten mogen we de ferry inrijden.
We komen om 19.15 uur ( Egyptische tijd betekent 1 uur terug) aan in Nuweiba. Als eerste rijdt de T-Ford Egypte binnen.
Nergens staat aangegeven waar we naar toe moeten.Het is een doolhof van rijen vrachtwagens. We komen langs een groot veld, waar vele honderden mensen in burka’s en lange gewaden na deze vastendag op de grond zitten te eten.

wachten bij het zoveelste loket

Het is ondertussen donker geworden en we wachten met vele anderen onder een groot afdak totdat de douanebeambtes klaar zijn met eten.
Om 19.45 zijn de eerste activiteiten. De motorkap moet omhoog en het motornummer wordt opgeschreven.
Om 20.00 uur is het onze gids Mohammed gelukt om door de douane heen naar ons toe te komen….en dan begint voor Dirk en de gids
de lange reeks langs allerlei loketten.Eerst is het ene niet goed ( een ambtenaar heeft op de ferry een verkeerde naam als eigenaar van de auto ingevuld),
als dat opgelost is het de verzekering, die in hun ogen niet klopt en zo gaat het maar door en door.
Trudy, Ben en Joke wachten en wachten en zien Dirk en Mohammed steeds vertwijfelender langs lopen.We hebben geen egyptsch geld en ons diner
bestaat uit heel veel water, een half muslie reepje en een half kopje cup a soup.Eigenlijk hebben we ook door al dit gedoe helemaal geen trek.
Wat een bureaucratie. Mohammed helpt,vertaalt en doet wat hij kan.
Dirk heeft keurig alle papieren (Carnet van Passage via de duitse ADAC)van te voren geregeld,alleen erkent de Egyptische overheid hier de
ADAC(= duitse ANWB) niet. Na 6 uur van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, mogen de auto’s Egypte niet in.

we laten de auto’s achter, rechts de T-Ford in zijn pyamahoes

We doen de pyamahoes om de T-Ford, halen alle bagage van het dak en laten de auto’s om 1.45 uur teleurgesteld en boos achter op het haventerrein en
nemen alleen wat handbagage mee naar ons hotel, waar we om 2.15 aan de prachtig gelegen bar aan het strand maar een biertje drinken.
Morgen maar verder.