Reisverslag 7 en 8 juli
Report by Benno en Thecla
Na het ontbijt maken we eerst nog een ochtendwandeling door de tuin van de boer.
Die kan hier bestaan bij de gratie van de irrigatiekanalen die allen goed zijn onderhouden.
Daarna weer op weg.
benno on the landrover
view of South America
Land rover tunnel
rio Santa
the cave man
the nice camping place
the moon
Een vallei die langzamerhand steeds minder bewoond en bebouwd wordt en waar op een gegeven moment alleen cactussen groeien. We volgen de rio Santo en slingeren door een kleurenpalet van berglandschappen en genieten met volle teugen. Vele foto’s en films worden er geschoten. Benno klimt voor een beter effect zelfs boven op de landrover terwijl ik langzaam verder rij. De weg is onverhard en heeft regelmatig washboard, wat minder prettig is voor de T ford. Dirk verbrutseld nog aan het luchtfilter tegen het sputteren. Gaandeweg vernauwt de vallei zich en gaan de bergen over in loodrechte wanden. Ruige eenauto brede tunnels hobbelen we door die het lastig maken bij tegenliggers; wie gaat er achteruit? Met de diepte naast je is dit af en toe een hachelijk avontuur. Maar Thecla houd het hoofd koel en weet de Land Rover goed in het spoor te houden. De canyon del Pato doet zijn naam eer aan als we zo dertig tunnels door moeten. Opeens begint de T Ford te sputteren tussen twee tunnels. De hitte, het stof en de steilte worden hem teveel, en hakke puf weet Dirk hem in een grot te parkeren, uit de brandende zon. The Caveman! Twee bougies geven geen vonken. Kabels en bougies worden omgewisselt, pickup unit gecontroleerd maar niets mag baten. Dan de unit eruit en hier blijkt wat koperstof tussen de lippen te zitten. Tweemaal niezen van Dirk, {die wat verkouden is}en alles vonkt weer vanouds. Hatseflats! En we kunnen weer verder. Caveman en Cavevrouw zien er inmiddels door alle stofwolken als Neandertalers uit en krijgszuchtig gaan zij verder. Onderweg kamperen we nog een maal in het wild waar Dirk en ik een duik wagen in de verkoelende rivier. En zo na twee dagen stijgen zien we de eerste besneeuwde pieken van de Cordillera Blanca en staat de T Ford op 3 kilometer hoogte in Huarez. Rust!!
model T
model T in canyon del Pato
cactus
eagle
stopping on the road
impressive
model T in a cave (like his boss)
the first sight of Cordillera Blanca
Tsjonge tsjonge, wat een mooie route.
Hoi Dirk en Trudy,
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, Trudy! We waren een weekje weg, gewoon in Nederland, maar geen wifi…
Wat rijden jullie weer een prachtige tocht, en spannend hoor met de problemen van de ford, maar het lukt jullie toch steeds. Jullie hebben geweldige meerijders!
Een hartelijke groet van Henk en Nel
Beste reizigers,
heel leuk om jullie verhalen te lezen en foto’s te zien!Wat een bijzonder avontuur en wat zien jullie prachtige natuur, zoveel contrasten in één reis, je krijgt gewoon zin om heen te gaan! Behalve vanwege de tarantula’s en meer van dat soort gasten, brrr, ze kriebelen van het scherm af 🙂
Omdat dit het laatste van de dagelijkse verslagen is en nu al een week later, hopen we dat alles goed is met jullie? Wsl geen internet? Hope so.
In elk geval goede reis nog,en Ben & Theec, we zien jullie weer in het Zaanse!!
Liefs van Luc en Sas
PS: hier alles goed, druk aan het vakantieklussen!
Trudy & Dirk, wat weer een mooie verhalen en foto’s. En wat een gesleutel. Ondertussen ben je volgens mij aan je 3e T-Ford toe, Dirk, ha, ha. Zeker ‘onderhuids’. Prettige en veilige reis verder vanuit een warm Nieuw-Vennep.