Eerst nog even het verslag van gisteravond, zondag 5 augustus.
Yesterday evening ( august 50) we’ve sailed in a felukka, an egyptian sailingboat. Very special how easy and fast this boat sailed in the dark with the moon shining on the water of the Nile.
Nadat al het stof van die dag afgespoeld is ,lopen we in het donker op de boulevard langs de Nijl. Daar worden we geroepen door een jongen op de kade, die met ons in een felukka ( = egyptische zeilboot met spriettuig) op de Nijl wilt varen. Er is een fijn briesje en wij zijn natuurlijk meteen enthousiast. Heerlijk is het om weer eens het ruisen van zeil en het kabbelen van het water te horen. Ondanks dat we tegen de stroom ingaan glijdt zo’n felukka soepel en snel door het water. Nadat we alleen op het zeil aangelegd hebben, eten we in een restaurant aan het water. Met de maan schijnend over de Nijl varen we kruisend terug. Wat een mooie laatste avond in Egypte.
Ben en Joke
Maandag 6 augustus
Boot van Aswan (Egypte) naar Waidi Halfa ( Sudan) – 24 uur
The boat to Sudan over the Lake of Nasser is too crowded with everywhere people and lugage. After 24 hours on this boat we arrived very tired in Waidi Halfa.This is Africa!
Onze fixer loodst ons erg snel langs alle loketten van de egyptische douane, waar veel mensen met hele grote paketten, dozen en bagage staan te wachten. Zo’n fixer scheelt ontzettend veel tijd en ergernis, want echt veel engels spreken ze er niet.Deze boot vertrekt 1 keer per week en is de enige landovergang voor mensen tussen Egypte en Sudan.
Om half 12 lopen we deze oude, slecht onderhouden en schoongemaakte boot op. Ons eerste klas boeking blijkt overvol te zijn, dus geen hut met bedden, maar een zitplek op een harde rechte bank in een vol ruim, dat steeds voller wordt .Steeds blijven er meestal vrouwen in prachtige, gekleurde doeken en kinderen binnen komen. Mannen sjouwen onbeschrijvelijke hoeveelheden dozen met o.a. t.v’s, warm water ketels en allerlei elektrische apparaten,grote stoffen koffers , tapijten de loopplank op. Het meeste verdwijnt op allerlei dekken of wordt in de gangpaden gedumpt.
Dit laatste geeft heel veel commotie en geschreeuw, waar wij gelukkig niets van (willen) begrijpen.DIT IS AFRIKA !
Dirk en later Trudy verwijnen naar het bovendek en hebben daar een plekje onder een reddingsboot tussen alle bagage gevonden.Eerst zitten ze nog in de schaduw, maar later schijnt de zon volop.Naast hun zitten aardige soedanese mannen, die ook behulpzaam zijn met het krijgen van een noodzakelijk stempel.
Later mogen ze op een kleedje van een religieuse leider zitten. Deze man mag vanwege zijn geloof niet met Trudy praten en legt het wel naar Dirk uit. Maar ook met dit kleedje blijft een stalen boot hard.
Wij blijven beneden en moeten onze plek beschermen tegen een erg opdringerige vrouw. Eerst doet hier de airco het nog, later valt hij uit en wordt het bloedheet.
We zouden om 3 uur vertrekken, maar nog steeds komen er mensen en lading aan boord.Het wordt 4 uur, 5 uur en om half 6 is het eindelijk zo ver.
Zonder dat we motorgeluid horen zijn we vertrokken. Door de schaarse partijspoortjes schuift de kust langs. We zitten, hangen, draaien en zien het afrikaanse leven in een overvol schip van alle kanten passeren. Het “diner”laten we maar aan ons voorbijgaan, nadat Ben gezien heeft hoe de plateau’s schoongemaakt worden. We doen het met brood, jam en water. Het is een belevenis.
De nacht verstrijkt langzaam, de airco doet het iets te goed, we hebben het zelfs koud. Later weigert hij weer en vluchten we voor de hitte naar het bovendek bij Dirk en Trudy, waar het beter toeven is. Uiteindelijk komen we na ruim 24 uur op de boot en 18 1/2 varen over het ruim 350 kilometer lang Nasser Meer aan in Waidi Halfa.
Ben en Joke
goh joke!! wat een avontuur – ben je ook niet een keer bang geweest?